Al weken kreeg ik buikpijn van de gedachten dat dit moment ging komen. De eerste keer dat mini ergens is zonder papa of mama. Het enige wat ik er eigenlijk leuk aan vond was dat ik een leuke rugtas voor de mini kon kopen. We hebben een rugzak van het merk fresk gekocht. Hij is erg praktisch en ook nog goed voor het milieu, de rugzakken van Fresk zijn gemaakt van gerecyclede PET flessen.
Een goede voorbereiding is het halve werk toch?
Ik had gemerkt dat ik het moment van wegbrengen best spannend vind dus om te zorgen dat de overdracht niet heel lang wordt en dat ik dingen ga vergeten had ik een ‘verhaal’ geschreven waarin precies staat wat onze gewoontes zijn qua slapen, eten en spelen. Zo hoeven de leidsters ook niet alles te onthouden direct & heeft deze mama er nog iets meer controle over (denkt deze mama, haha).
Hier lees je onze slaap, eet en speelritme, schema en gewoontes van een baby van 3 maanden oud.
Het moment..
Uiteraard viel de mini op weg naar het kdv in slaap. Met onze nieuwe rugtas vol met spullen gingen we naar binnen. Wat een warm welkom en volledige aandacht voor ons. Ze waren al helemaal goed voorbereid, de voeding en Avent fles die wij gebruiken hebben ze niet standaard op het kdv maar hadden ze speciaal gekocht voor onze mini. Ook hebben ze een Puckababy slaapzak, ideaal zo hoef ik niet alles elke keer mee te nemen. En als kers op de taart, hing er een bordje op het raam met welkom. (L)
Afscheid
Een hele dikke kus, snel naar buiten en eenmaal in de auto stroomde er toch een traan (oke heel veel tranen). Ik had echt volledige vertrouwen dat het goed ging komen maar ergens voelt het alsof de navelstreng nog een keer wordt doorgeknipt en hij nu al zo groot is dat hij echt al een paar uurtjes zonder zijn mama kan….
Hoe ik de 4 uur wennen overleefd heb?
Ik heb heel veel ‘rot klusjes’ in huis gedaan die vaak blijven liggen. De koelkast schoongemaakt, de vriezer ondooit, de wasmachine schoongemaakt en alle wasjes gedaan. Zolang je maar druk bezig bent, heb je ook geen tijd om na te denken toch?
