Even een ‘slik’ momentje. Ik ben al 18 maanden voor je aan het zorgen. 9 maanden in mijn buik en nu 9 maanden buiten mijn buik.
Je bent nog mooier, liever en leuker dan ik mij had kunnen voorstellen.
Ik ben verliefd. Op jullie. Op mijn gezin. En ookal ik het soms best wel even pittig vindt om alle ‘rollen’ (mama, vriendin, vrouw, collega, etc…) te vervullen. Was het leven zonder jullie een stuk eenvoudig maar ook een stuk saaier en minder liefdevoller.
Emoties
Ik merk dat ik de laatste veel emotie heb. En ook steeds vaker huil van geluk maar ook van verdriet.
Hoe kan je je zo gelukkig maar soms ook zo ongelukkig voelen?
Het voelt steeds meer dat ik als mens ben verandert. Het moederschap heeft mij veel emotioneler en bewuster gemaakt dat er niet heel veel belangrijk is in het leven dan je geliefde om je heen en gezondheid. Maar daardoor ben ik ook heel bewust bezig dat ik aan heel veel dingen mijn kotsbare tijd geef waarvan ik eigenlijk helemaal niet gelukkig wordt. Denk bijvoorbeeld aan werk. Ik heb keihard gewerkt aan mijn ‘carriere’ maar het kan mij steeds minder schelen allemaal. Het voelt alsof ik mijn kotsbare tijd weggeef aan iets waarvan ik alleen maar geld maar geen liefde terug krijg.
Ben jij als moeder ook verandert? Sta jij anders in het leven? Herken je dit? Je mag ons altijd een berichtje sturen via Instagram :).
Liefss
